Ελληνικά
English
A Better Digitalized Tomorrow
Στην τελευταία συνέντευξη Τύπου, είχα την χαρά να παρουσιάσω εν τάχει μια σειρά από προτάσεις σχετικές με την αγορά πληροφορικής στην Ελλάδα και ιδιαίτερα, της οργάνωσης των επιχειρήσεων που συμμετέχουν σε έργα δημοσίου, είτε ως σύμβουλοι-μελετητές, είτε ως εργοληπτικές επιχειρήσεις- υλοποιητές.
Είναι προφανές ότι μετά την παρέλευση 40 και πλέον ετών από την πρώτη κυκλοφορία των σημερινών Pc’s – Personal Computer –από την ΙΒΜ τον Αύγουστο του 1981, έχει τρέξει πολύ νερό στο αυλάκι, έχουν δημιουργηθεί δομές , υπάρχουν πλέον επιχειρήσεις όλων των μεγεθών και των αντικειμένων και πληθώρα εξειδικεύσεων καθώς και το απαραίτητο ανθρώπινο δυναμικό και ιδίως η εμπειρία.
Ήδη από τις αρχές του 2000 είχαμε εντοπίσει στον ΣΕΠΕ, τον Σύνδεσμο Επιχειρήσεων Πληροφορικής και Επικοινωνιών Ελλάδος, την ανάγκη της θεσμοθέτησης ενός Μητρώου Προμηθευτών / Εργοληπτών Πληροφορικής και Τηλεπικοινωνιών. Δυστυχώς αυτό το σχέδιο δεν ολοκληρώθηκε ποτέ, στην λογική ορισμένων ότι σε μια «αδόμητη» (Unstructured) αγορά μπορούν να υπάρχουν περισσότερες ευκαιρίες για αυτούς. Πολλοί, σήμερα δεν υπάρχουν επιχειρηματικά…
Όμως ήδη η νέα προγραμματική περίοδος, το ταμείο Ανάκαμψης και κυρίως η Βίβλος Ψηφιακού Μετασχηματισμού, είναι μια πραγματικότητα που οι επιχειρήσεις πρέπει να δουν και να προετοιμαστούν ώστε να μπορούν να την υλοποιήσουν. Άλλωστε 470 δράσεις και 10 δις € δεν γίνονται πράξη με ευχές και προθέσεις (όσο και καλές να είναι..).
Πιο συγκεκριμένα, η πρότασή μας συνοψίζεται στην ανάγκη οι επιχειρήσεις μέλη του Συνδέσμου που εκπροσωπεί το 90% του συνολικού κύκλου εργασιών του κλάδου να συγκροτήσει ένα σχέδιο οργάνωσης της αγοράς με ρόλους και προϋποθέσεις.
Πιο συγκεκριμένα να υπάρξει διαχωρισμός του ρόλου των μελετητών/ συμβούλων οι οποίοι θα έχουν την ευθύνη της σύνταξης των προκηρύξεων ( κάτω από συγκεκριμένα πρότυπα και όρους) από τον ρόλο του υλοποιητή/ εργολάβου, για έργα άνω (για παράδειγμα ) του 1 εκ € ώστε αφενός να αμείβεται η εργασία των επιστημόνων που απασχολούνται, και αφετέρου να υπάρχει διαφάνεια και έλεγχος και φυσικά επαγγελματική προσέγγιση. Ταυτόχρονα θα υπάρχει ασυμβίβαστο μεταξύ μελετητή και εργολάβου, ώστε να αποφεύγονται οι φωτογραφικές και χαριστικές προδιαγραφές.
Από την άλλη πλευρά ο διακριτός ρόλος των εργοληπτών, θα περιλαμβάνει ειδικές προϋποθέσεις για την συμμετοχή σε έργα άνω του 1 εκ € (πάντα τα όρια ως παράδειγμα), ενώ βάσει συγκεκριμένων κριτηρίων μπορούν να υπάρχουν 4 ή 5 βαθμίδες εργοληπτικών πτυχίων, αναλόγως φυσικά και του αντικειμένου και της εξειδίκευσης, αλλά και της αξίας του έργου.
Μια τέτοια δομή (Structure) θα επιφέρει μια τάξη στην αγορά, κίνητρα για επενδύσεις, εξειδίκευση, αύξηση της απασχόλησης, κίνητρα για συγχωνεύσεις, κίνητρα σε επενδυτές και funds, αλλά κυρίως διαφάνεια και εξοικονόμηση πόρων, ειδικά αν φανταστούμε πόσες φορές οι ίδιες επιχειρήσεις καταθέτουν ξανά και ξανά τα ίδια δικαιολογητικά, οι ελάχιστες προϋποθέσεις συμμετοχής δεν έχουν καμιά λογική βάση και καθυστερούν την αξιολόγηση, ενώ οι επιτροπές και τα δικαστήρια δαπανούν μήνες σε αξιολογήσεις και προσφυγές.
Αν λοιπόν θέλουμε όλοι, Κράτος, επιχειρήσεις και κοινωνία να προχωρήσει γρήγορα η υλοποίηση των σχεδίων ψηφιακού μετασχηματισμού, πρέπει να προετοιμαστούμε ανάλογα. Το πρόβλημα το ξέρουμε και λύσεις υπάρχουν!
Εμείς πάντως θα καταθέσουμε τις προτάσεις για διάλογο και προβληματισμό στα συλλογικά μας όργανα και ελπίζουμε ότι αυτή την φορά θα έχουμε αποτέλεσμα. Για ένα καλύτερο Ψηφιακό Αύριο, σε μια καλύτερη Ελλάδα!
Leave a comment